Ze wskazanym wyżej powództwem może wystąpić:
- Mężczyzna, który uznał dziecko, w terminie sześciu miesięcy od dnia powzięcia wiadomości o tym, że uznane dziecko nie pochodzi od niego.
- Matka dziecka,
- Dziecko uznane (lecz po osiągnięciu pełnoletności) w terminie roku od dnia, w którym powzięło ono informację, że nie pochodzi od mężczyzny, który uznał ojcostwo.
- Prokurator, gdy wymaga tego dobro dziecka lub ochrona praworządności.
Swoje powództwo należy umotywować poprzez wskazanie wady złożonego oświadczenia woli mężczyzny uznającego. Zalicza się do nich: błąd, podstęp, wyłączenie świadomości, groźbę, pozorność. W niniejszym postępowaniu bierze udział także prokurator. W przypadku osiągnięcia pełnoletności dziecko posiada wyłączne prawo do zainicjowania postępowania.
Głównym narzędziem, prowadzącym do ustalenia stanu faktycznego są badania DNA. Pomocne są również zeznania świadków oraz grupy krwi zainteresowanych.
W momencie uprawomocnienia się orzeczenia ustalającego bezskuteczność uznania ojcostwa ustaje: władza rodzicielska mężczyzny, który uznał dziecko, obowiązek alimentacyjny, możliwość dziedziczenia. Dziecko traci również nazwisko dotychczasowego ojca, a zatem od tej chwili dziecko nosi nazwisko matki z chwili swojego urodzenia.
Nie jest konieczne kierowanie wniosku o sprostowanie aktu urodzenia, ponieważ z urzędu załącza się do niego wzmiankę dodatkową na mocy prawomocnego orzeczenia sądu. Jeżeli Sąd tak postanowi sporządza się nowy akt urodzenia dziecka.
Data publikacji: 01 lutego 2021
Autor: Prawnik Izabela Szczypior
